Laboratorium genetyczne Genonimus

Infekcje urogenitalne to grupa chorób, którymi można zarazić się podczas kontaktów seksualnych. Możliwe jest również zakażenie poprzez używanie zainfekowanych przedmiotów, zwłaszcza wilgotnych ręczników, czy gąbek. Dotyczą infekcji dróg moczowo-płciowych, zarówno u kobiet jak i u mężczyzn.

TEST URO12 - badanie, które pozwala na jednoczesną identyfikację 12 patogenów:

Zalety TESTU URO12:

krótki czas oczekiwania na wynik (3-5 dni)
jednocześnie badanych jest aż 12 patogenów
techniki diagnostyki molekularnej PCR cechują się bardzo wysokim poziomem czułości i specyficzności
test URO12 oferujący tak duży zakres badań, jest najtańszym testem w porównaniu do innych testów dostępnych na rynku

Dlaczego badania genetyczne są lepsze?

Do niedawna jedynym narzędziem w diagnostyce infekcji były badania immunologiczne lub posiewy. Pierwsze z nich nie zawsze się sprawdzają z uwagi na niskie miano przeciwciał - często taki wynik może być fałszywie negatywny. Posiewy natomiast wiążą się z długotrwałym oczekiwaniem na wynik badania. Do tego niektóre mikroorganizmy nie są wdzięczne przy prowadzeniu posiewu. Wymagają długotrwałej hodowli na specjalnych podłożach, albo na takich podłożach w ogóle nie rosną. Należy do nich często spotykana Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum - jej wykrycie w rutynowych hodowlach bakteryjnych jest praktycznie niemożliwe.

Infekcje urogenitalne mają podobny przebieg i charakter, co sprawia, że ich rozpoznanie i różnicowanie nastręcza wiele trudności. Wykonywanie testów diagnostycznych nakierowanych tylko na jeden patogen jest niecelowe, ponieważ taki test nie pozwala na pełną diagnozę zakażenia - wiele przypadków infekcji nadal pozostaje nierozpoznanych. Dlatego tak ważne jest wykonanie badania, które jednocześnie identyfikuje wiele patogenów i w sposób jednoznaczny określa przyczynę infekcji.

Chlamydia trachomatis

Objawy zakażenia u kobiet:

upławy, świąd, ból w obrębie podbrzusza, wydzielina z cewki moczowej

Możliwe jest również nosicielstwo bezobjawowe. W takich przypadkach nieleczona infekcja może być przyczyną bezpłodności. Kobieta zakażona Chlamydią może mieć trudności z donoszeniem ciąży (poród przedwczesny, poronienia). Podczas porodu może dojść do zakażenia dziecka powodując zapalenie płuc oraz zapalenie spojówek.

Objawy zakażenia u mężczyzn:

zapalenie cewki moczowej, gruczołu krokowego, najądrza i jąder, częstomocz, ból, pieczenie, wyciek z cewki moczowej

Bardzo często zakażenia przebiegają bezobjawowo. Nieleczona infekcja u mężczyzn również może prowadzić do bezpłodności.

Materiał do badania: wymaz z cewki moczowej, wymaz z szyjki macicy
Materiał do badania musi zawierać komórki nabłonkowe, ponieważ Chlamydia trachomatis jest patogenem wewnątrzkomórkowym.

Ureaplasma urealyticum, Ureaplasma parvum, Mycoplasma hominis, Mycoplasma genitalium

Patogeny te należą do grupy mykoplazm. Stanowią grupę drobnoustrojów charakteryzujących się brakiem ściany komórkowej, co warunkuje naturalną oporność mykoplazm na antybiotyki β-laktamowe.

Infekcje mykoplazmami mają podobny przebieg i charakter, dlatego ich rozpoznanie i różnicowanie objawowe nastręcza wiele trudności. W celu uniknięcia wyników fałszywie negatywnych, celowe jest wykonanie testu nakierowanego na diagnostykę wszystkich 4 patogenów jednocześnie.

Objawy zakażenia u kobiet i u mężczyzn:

upławy, ból, pieczenie i świąd u kobiet, wydzielina z cewki moczowej u mężczyzn, dolegliwości podczas oddawania moczu, ból, pieczenie w cewce moczowej, częstomocz

Częste jest również bezobjawowe nosicielstwo zakażenia, co sprzyja rozprzestrzenianiu się patogenu.

Przewlekłe nieleczone zakażenie u kobiet może doprowadzić do zapalenia jajników, jajowodów, u mężczyzn do zapalenia gruczołu krokowego, jąder i najądrzy, a skutkiem tego może być obniżenie jakości nasienia. Takie powikłania mogą prowadzić do niepłodności zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Możliwy jest również wpływ zakażenia na przebieg ciąży i porody przedwczesne. W wyniku infekcji wewnątrzmacicznych lub okołoporodowych u dziecka może rozwinąć się zapalenie płuc lub bakteriemia.

Materiał do badania: wymaz z ujścia cewki moczowej, wymaz z pochwy, wymaz z szyjki macicy, wymaz z rowka zażołędnego u mężczyzn

Trichomonas vaginalis - rzęsistek pochwowy

Objawy zakażenia u kobiet:

zakażeniu towarzyszy ostry stan zapalny dróg moczowo-płciowych powodujący obfite zielonkawe upławy z dróg rodnych, ból, pieczenie i świąd. W przypadku zakażenia dróg moczowych może wystąpić częstomocz, bolesne mikcje, bóle w podbrzuszu

Objawy zakażenia u mężczyzn:

wydzielina z cewki moczowej, bolesne częste oddawanie moczu oraz świąd cewki moczowej, może pojawić się ropna wydzielina, zapalenie gruczołu krokowego

U mężczyzn zakażenie Trichomonas vaginalis może przebiegać bezobjawowo. Nieświadomi tego mężczyźni zarażają swoje partnerki. Stanowią niebezpieczeństwo dla partnerek oraz współmieszkańców – wspólne używanie ręczników i przyborów higienicznych może być źródłem zarażenia. Rzęsistek przeżywa nawet w wysuszonych kroplach wydzieliny osoby zarażonej.

Materiał do badania: wymaz z ujścia cewki moczowej, wymaz z pochwy, szyjki macicy

Neisseria gonorrhoeae - dwoinka rzeżączki

Objawy zakażenia u kobiet:

ropne upławy, ból i pieczenie podczas oddawania moczu

Objawy zakażenia u mężczyzn:

obfite wycieki wydzieliny z cewki moczowej, pieczenie, ból przy oddawaniu moczu

U kobiet najcięższym powikłaniem jest zapalenia jajowodów i jajników, mogące doprowadzić do bezpłodności. Infekcja może być przenoszona z matki na dziecko podczas porodu, wywołując zapalenie spojówek i oczu.

U mężczyzn nieleczone zakażenie może powodować zapalenie najądrzy lub zapalenia gruczołu krokowego, prowadząc również do bezpłodności.

Istnieje teoretyczna możliwość transmisji zakażenia poprzez zainfekowane przedmioty, np. brudne ręczniki. Na szczęście Neisseria jest bardzo wrażliwa na wysychanie, zatem potrafi przetrwać poza ustrojem jedynie w wilgotnych warunkach.

Materiał do badania: wymaz z cewki moczowej, wymaz z pochwy

Wirus opryszczki HSV-1 i HSV-2 (Herpes simplex)

Objawy zakażenia u kobiet i u mężczyzn:

najczęstszym objawem jest uczucie świądu i pieczenia w miejscach zainfekowanych, później na skórze i błonach śluzowych pojawiają się pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym, które następnie przekształcają się w pokryte strupem nadżerki. Wirusy mogą przechodzić w stan utajenia. Pod wpływem czynników takich jak stres, gorączka, zakażenia bakteryjne, promieniowanie UV, możliwa jest reaktywacja wirusa, do czego może dojść nawet po ich długotrwałym uśpieniu.

Zakażenie wirusem HSV-1 dotyczy zmian chorobowych skóry i błon śluzowych zlokalizowanych głównie w obszarze twarzy i błon śluzowych jamy ustnej.

Zakażenie wirusem HSV-2 wiąże się ze zmianami chorobowymi w okolicach narządów płciowych.

Duże zagrożenie niesie opryszczka narządów płciowych u kobiet ciężarnych, ponieważ może doprowadzić do zakażenia wewnątrzmacicznego, a w konsekwencji wywołać przedwczesny poród lub wpływać na rozwój płodu.

Materiał do badania: wymaz ze zmienionych chorobowo miejsc, wymaz z ujścia cewki moczowej, wymaz z rowka zażołędnego u mężczyzn